Κάθε χρόνο, εκατομμύρια τόνοι τροφίμων, αν και μπορούν να καταναλωθούν, σπαταλώνται και οδηγούνται στην υγειονομική ταφή, ενώ την ίδια στιγμή σχεδόν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν έχουν την απαραίτητη τροφή για την επιβίωση τους.

Μεγάλες ποσότητες ειδών διατροφής  από αυτά που καλλιεργούνται, αν και υπόκεινται σε επεξεργασία και κατασκευάζονται προς βρώσιν,  ποτέ δεν καταναλώνονται λόγω :

– Μη συγκομιδής

– Απώλειας μετά τη συγκομιδή

– Μη διάθεσης του προϊόντος

– Λήξης ημερομηνίας χρόνου ζωής του προϊόντος

– Υπερπαραγωγής

– Ελαττωματικής Συσκευασίας

– Αλλαγής μάρκετινγκ και άλλων επιχειρηματικών αποφάσεων

 

• Η Τράπεζα Σίτισης, προχωρά στην προμήθεια προϊόντων, μέσω δωρεών και συλλογής των πλεονασματικών τροφίμων, πολλά από τα οποία, διαφορετικά,  θα κατέληγαν στα απορρίμματα, από τα αγροκτήματα,  τους παραγωγούς, τους κατασκευαστές, τους μεταποιητές, τους διανομείς, τα καταστήματα λιανικής και χονδρικής πώλησης, τους καταναλωτές αλλά και άλλες πηγές.  Μέσω συστημάτων διαχείρισης των τροφίμων αυτών, τα προσφέρει στους ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο.
• Η Τράπεζα Σίτισης αντιμετωπίζει καθημερινά την πρόκληση της καταπολέμησης της πείνας, συμβάλλει με το έργο της στην μείωση της σπατάλης των τροφίμων, στην μείωση των αποβλήτων και στην προστασία  του περιβάλλοντος!
• Η Τράπεζα Σίτισης αποτελεί το σύνδεσμο μεταξύ της σπατάλης των τροφίμων και της πείνας.
• Η Τράπεζα Σίτισης είναι η ανακούφιση της πείνας των συνανθρώπων μας.
  Η Τράπεζα Σίτισης προσφέρει και φροντίζει όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
• Η Τράπεζα Σίτισης προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει  τον πληθυσμό σχετικά με την πείνα και τις λύσεις της.
• Η Τράπεζα Σίτισης προάγει την αλληλεγγύη και αποτελεί μια ισχυρή φωνή στη λήψη πολιτικών αποφάσεων που επηρεάζουν την καταπολέμηση της πείνας και της φτώχειας.

 

Κοινωνικές και Οικονομικές Επιπτώσεις

Η πείνα είναι πολύ περισσότερο μια συνέπεια της φτώχειας, της κακής διακυβέρνησης, των πολέμων και της μετατόπισης των πληθυσμών, της αδικίας και των φυσικών καταστροφών. Oι άνθρωποι με ένα ανεπαρκές εισόδημα, οι οποίοι δεν μπορούν να θρέψουν τους εαυτούς τους επαρκώς λόγω ανεργίας ή πολύ χαμηλού εισοδήματος και οι οποίοι ζουν σε μια χώρα με σχεδόν ανύπαρκτο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, γρήγορα μπορούν να κατρακυλήσουν στη φτώχεια και στην πείνα.

“Ίσως το πιο σκοτεινό σημάδι της οικονομικής καταστροφής στην Ελλάδα είναι ότι οι παραδοσιακά ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί έχουν αρχίσει να καταρρέουν, μετά από χρόνια ύφεσης” επισημαίνει σε δημοσίευμά του το Reuters.

 

Μεγαλύτερο του 55% εκτιμάται το ποσοστό των μαθητών στα σχολεία της χώρας, τους οποίους απειλεί η επισιτιστική ανασφάλεια, με σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική τους υγεία, στη μαθησιακή διαδικασία και στη νοητική τους ανάπτυξη.

Σύμφωνα με καθηγητές σχολείων οι μαθητές, επισιτιστικά ανασφαλών οικογενειών, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν στο σχολείο και να αποδώσουν στα μαθήματά τους, ενώ βιώνουν συναισθήματα φόβου, λύπης, θυμού και ανησυχίας για το μέλλον.

Το πρόβλημα πέρα από τα θέματα υγείας, μπορεί να οδηγήσει σε πνευματική υποβάθμιση και συρρίκνωση, η οποία επιβαρύνει επιλεκτικά τις πιο ευάλωτες κοινωνικοοικονομικά πληθυσμιακές ομάδες, με τεράστιες μακροπρόθεσμες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.

Η φτώχεια επηρεάζει τον άνθρωπο για όλη του τη ζωή, με πολυποίκιλους τρόπους που ενδεχομένως δεν έχουμε κατανοήσει απόλυτα.

Απορροφά πολύ πνευματική ενέργεια και μειώνει τις νοητικές του ικανότητες (μπορεί να ελαττωθεί ο δείκτης ευφυίας του, μέχρι και 13 μονάδες), καθώς το άτομο διοχετεύει τις δυνάμεις του στην απόκτηση οικονομικών πόρων, αντί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας (εργασία, εκπαίδευση, ανατροφή παιδιών κ.ά). Αυτό δεν σημαίνει ότι οι φτωχοί είναι λιγότερο έξυπνοι από τους άλλους, αλλά ότι η φτώχεια εξαντλεί μεγάλο μέρος των νοητικών τους δυνάμεων.

Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι, η διαφορά στις μονάδες του δείκτη ευφυΐας των φτωχών παιδιών οφείλεται αφενός σε προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη φτώχεια, όπως ελλιπές βάρος κατά τη γέννηση, υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα, αναιμία, επαναλαμβανόμενες μολύνσεις των αυτιών που οδηγούν σε μείωση της ακοής κ. ά. και αφετέρου στην έλλειψη μαθησιακών εμπειριών που έχουν τα συγκεκριμένα παιδιά στην οικογένειά τους, όπως μη πρόσβαση σε βιβλία, μουσεία, θέατρα κ.ά.

Επιπλέον, λόγω της φτώχειας, υπάρχει αύξηση διαφόρων παθήσεων, του αριθμού των αυτοκτονιών, του κοινωνικού αποκλεισμού, των αστέγων (στους οποίους δεν περιλαμβάνονται μόνον τα άτομα που ζουν στο δρόμο, αλλά και εκείνα που διαβιώνουν χωρίς ηλεκτρικό, ζεστό νερό, θέρμανση, χώρο υγιεινής, ή που μένουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, σε ξενώνες ή πολλά άτομα σε ένα μικρό διαμέρισμα).