Η ανθρωπιστική οργάνωση “Στάση Ζωής” και το “Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας” (ΚΙΦΑΣ), απευθύνουν ένα θερμότατο ευχαριστώ, από καρδιάς, στους τραγουδιστές και στους μουσικούς που πήραν μέρος, αφιλοκερδώς, στη συναυλία που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018, στο Ευριπίδειο Θέατρο της Σαλαμίνας.
Οι καλλιτέχνες αυτοί τιμούν και κοσμούν το νησί μας. Μας απέδειξαν έμπρακτα την στάση τους απέναντι στη ζωή και μας ταξίδεψαν σε μια βραδιά γεμάτη από αγάπη και έμπρακτη αλληλεγγύη, συγκίνηση και δυναμισμό, ενότητα και συμμετοχή.
Ήταν ο Γιώργος Παπαϊσιδώρου, ο Γιάννης Φακίνος, ο Μιχάλης Μεγαλούδης, και η Κατιάνα Ραπατζίκου. Ακόμη, ήταν ο Κίμωνας Πολάτος (κιθάρα & φωνή), ο Νίκος Γεωργακόπουλος (μπουζούκι), ο Γιάννης Γκούφας (μπάσο), ο Πάρις Μπρέγιαννης (ντράμς), ο Φώτης Τσέκας (πλήκτρα), ο Μάκης Τσώτσης (κλαρίνο), και ο Γιάννης Τάσσιος (οπτακουστική υποστήριξη). Παρουσιαστής αυτής της ξεχωριστής βραδιάς ήταν ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Καρατζάς.
Αυτή που, δυστυχώς, ήταν απογοητευτική έως ανύπαρκτη ήταν η συμμετοχή του κοινού. Αλγεινή εντύπωση όμως, μας προκάλεσε η απουσία όλων αυτών των Συλλόγων που υπάρχουν στο νησί. Το ΚΙΦΑΣ τους στηρίζει και παρέχει φάρμακα, τρόφιμα, αίμα, μέχρι νοσοκομειακά είδη, όπως κρεβάτια, οξυγόνο, αναπηρικά καροτσάκια κ.λπ. σε πρώτη ζήτηση. Ακόμα και φάρμακα για ζώα που χρειάστηκαν, το Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας, τα εξασφάλισε και τους τα έδωσε δωρεάν.
Μείναμε με την απορία, που ήταν τελικά όλοι αυτοί, οι κυρίες και οι κύριοι των Συλλόγων και όχι μόνο. Πάντως στην συναυλία της 13ης Αυγούστου δεν ήταν. Ο απολογισμός της βραδιάς ήταν 311 εισιτήρια, όταν ο κόσμος που έχουμε εξυπηρετήσει όλα αυτά τα χρόνια ξεπερνά τα 20.000 περιστατικά.
Κρίμα…
Όμως οι εθελοντές του ΚΙΦΑΣ, σε αυτά τα επτά πέτρινα μνημονιακά χρόνια ήταν και είναι καθημερινώς ΕΚΕΙ, όχι μόνο για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και για να λύνουν καθημερινά προβλήματα, να βρίσκουν άμεσες λύσεις σε ότι συμβαίνει σε συνανθρώπους μας.
Από κατ’ οίκον μπάνιο σε καρκινοπαθείς ασθενείς ή συνοδεία από εθελοντές σε χειρουργείο ή εξεύρεση φιαλών αίματος για κάποιο επείγον ή μη περιστατικό και άλλα πολλά.
Η πικρή γεύση στο στόμα γίνεται πολύ έντονη, όταν συνειδητοποιούμε ότι κάποιες κυρίες και κάποιοι κύριοι, δήθεν … κάτι, (είναι μοναδικό το φαινόμενο εδώ στην Σαλαμίνα, να είναι όλοι “κάτι”), ξέρουν μόνο να ζητούν και να παίρνουν στο όνομα “των συνανθρώπων μας” αλλά ποτέ δεν δίνουν, μερικές φορές ούτε καν μισό κουτί Depon που έτυχε να τους περισσεύει.
Αποδείχθηκε ότι προτιμούν να το πετάξουν στα σκουπίδια παρά να το φέρουν στο ΚΙΦΑΣ. Γι΄ αυτούς τους … “κάτι”, η πόρτα του Κοινωνικού Ιατρείου πλέον κλείνει και θα παραμείνει κλειστή. Βέβαια υπάρχουν, δυστυχώς ελάχιστες, φωτεινές εξαιρέσεις, που συμπαρίστανται ολόψυχα στο ΚΙΦΑΣ και στο έργο του.
Στο Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας, ΔΕΝ χρειάζεται κάποιος να “βάλει μέσον” για να εξυπηρετηθεί, όταν έχει ανάγκη από γιατρούς, από φάρμακα ή από τρόφιμα.
Αρκεί να διαβεί ο ίδιος το κατώφλι του.
Σύντομα θα έχουμε δικό μας μεταφορικό μέσο, με την ευγενική χορηγία κάποιων συνανθρώπων μας, ώστε να εξυπηρετούμε και όσους δεν μπορούν να φτάσουν στην πόρτα μας, επειδή δεν έχουν ούτε καν τα εισιτήρια για να μετακινηθούν…
Μεσάζοντες στο αυτονόητο, σε ότι αφορά μεμονωμένους ή οικογένειες, ασθενείς, απόρους και αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ!
Όταν εμείς κάναμε τον πόνο μας τραγούδι, την βραδιά της 13ης Αυγούστου, όλοι αυτοί οι … φιλάνθρωποι σφύριζαν αδιάφορα…
Ας θυμούνται όμως, πως έχουν γνώσιν οι φύλακες…
Είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση και όποιος διανοηθεί να εκμεταλλευτεί για δικούς του σκοπούς, το έργο που χτίσαμε εδώ και επτά χρόνια με τα κομμάτια της ψυχής και της ζωής μας, είτε για να κάνει πολιτική σπέκουλα στην πλάτη μας, είτε για να “χτίσει καριέρα” θα μας βρει σθεναρά απέναντί του.
Άλλωστε η αλληλεγγύη είναι βαθιά πολιτική πράξη για τους αλληλέγγυους πολίτες αλλά γίνεται μπούμερανγκ για τους κάθε λογής, ευκαιριακούς και μη, πολιτικάντηδες.
Συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα, δύναμη, κουράγιο και πείσμα αυτό που αρχίσαμε πριν επτά χρόνια, μέχρι την ημέρα που δεν θα μας χρειάζεται πλέον κανείς συνάνθρωπος …
Μέχρι την ημέρα που η φτωχοποίηση της κοινωνίας μας θα είναι παρελθόν.
Όταν καταλάβουμε πως εκπληρώθηκε ο σκοπός μας, τότε θα κάνουμε ένα μεγάλο γλέντι και θα κλείσουμε!
